Stel je voor: jij bent samen met je partner naar het relatieweekend gekomen. Direct op de vrijdagochtend vindt er iets plaats dat ‘het bezoek’ heet: een vrijwillig koppel zit tegenover elkaar en heeft een discussie over een onderwerp dat voor hen belangrijk is. Jij, je partner en de andere deelnemers zitten om hen heen en luisteren mee.
Na deze ‘vrije vorm’ van discussiëren, gaat het koppel opnieuw in gesprek, maar nu volgens de regels van het bezoek: ze zitten knie aan knie, hebben elkaars handen vast en terwijl de man zijn hart opent en praat, is zijn vrouw volledig gefocust op hem en zijn verhaal. Ondanks de soms diepe emoties die loskomen, is zijn vrouw liefdevol aanwezig en luistert ze.
In eerste instantie ben je verbaasd over het verschil tussen het eerste en het tweede ‘gesprek’ en over de openhartigheid van het stel, maar meteen daarna is er herkenning. Je hoort problemen waar jij en je partner ook mee worstelen en herkent dezelfde patronen. Je voelt verbondenheid met deze mensen, die je tot vandaag nog nooit gezien had.
Dit voorbeeld laat in een notendop zien wat een groot voordeel is van het relatieweekend met meerdere koppels, ten opzichte van relatietherapie (wat je natuurlijk enkel met je partner volgt): als groep heb je veel aan elkaar; er is herkenning, begrip en compassie.
Bezoeken een en twee
Het bezoek, zoals hierboven omschreven, is een belangrijk onderdeel van het relatieweekend. Tijdens het weekend (dat van vrijdag tot en met zaterdag duurt) zijn er in totaal vier bezoeken. Vier koppels krijgen dus de kans om voor de groep een ervaring van verandering te hebben, waarna de andere deelnemers zelf gaan oefenen. Door deze bezoeken leren ze hun partner op een nieuwe manier kennen; niet met het hoofd, maar met het hart.
De vier bezoeken hebben elk een eigen invalshoek. Zo leer je bij het eerste bezoek hoe je een ingewikkelde discussie kunt omzetten in een intieme ontmoeting.
Voorafgaand aan het tweede bezoek hebben deelnemers theorie gekregen over onder meer de werking van het brein, de invloed van opvoeding en hoe patronen werken (zie ook deze blog over de chimpansee en de schildpad). Opvallend aan dit tweede bezoek is dat koppels leren doorzien dat achter de boze of bevroren houding van een partner een wereld zit waar ze tot dan toe weinig toegang tot kregen.
Wat ook opvalt is de diepgang van dit bezoek. Partners snappen door dit bezoek verbanden die ze eerder niet goed doorzagen. Ze geven elkaar een inkijkje in hun kwetsbare kant en ook in de kant waarin ze zich beschadigd voelen. Boos en terugtrekken schermt dat af en is een vorm van vechten voor de relatie.
Bezoeken drie en vier
De volgende dag is er verder onderwijs waardoor koppels patronen beter leren begrijpen. Het derde bezoek, dat daarop volgt, maakt het verband tussen een frustratie uit het heden en pijnlijke ervaringen uit het verleden inzichtelijk. Oud zeer, zeg maar. Na dit bezoek komt er ontspanning en heling. Je ontmoet elkaars zachtheid weer. Ik vind dit altijd prachtig om te merken en ik zie hoeveel het de groep en het bewuste stel doet. Heksen en horken worden niet verliefd op elkaar: koppels die elkaars zachtheid ontmoeten en bereid zijn om te veranderen, kunnen de liefde weer ontdekken.
Het vierde bezoek gaan over de invloed van een specifieke ouder (vader, moeder) op het heden. Ieder mens heeft patronen die zijn ontstaan tijdens de jeugd. Tijdens dit bezoek krijgt iemand de kans om veilig zijn of haar boodschap over te brengen aan een ouder. De ander kruipt in de rol van vader of moeder. Ja, dat kan pijnlijk zijn, maar is ook enorm helend.
Bij dit bezoek worden ook principes uit systemisch werk gebruikt (leestip: ‘De fontein, vind je plek’ door Els van Steijn). De verandering is zó indrukwekkend dat niet alleen het koppel zelf herstel ervaart, maar dat het ook de aanwezige koppels op het spoor van verandering zet.
Emotioneel, maar ook herkenbaar
Moet elk koppel de vuile was dan buiten hangen? Nee, zo werkt het niet. Het gaat niet om het uitvechten van ruzies onder het toeziend oog van toeschouwers. En je wordt ook niet belast met de sores van anderen. Integendeel, bij de bezoeken gaat het om demonstraties van principes: je ontdekt hoe koppels met elkaar praten, om elkaar heen dansen en patronen niet kunnen doorbreken. Je herkent dezelfde patronen bij jou en je partner.
En je ontdekt ook hoe dit anders kan.
Op het moment dat deelnemers zich identificeren met het koppel dat een demonstratie geeft, gebeurt er iets. Ik zie dat tijdens elk relatieweekend weer gebeuren. Het lijkt alsof er iets openbreekt bij iedereen. Soms is dat emotioneel, voornamelijk vanwege het besef dat je niet de enige bent met die problemen.
Voor de koppels die een demonstratie geven, is het een meerwaarde dat de groep er is. Want er is zóveel compassie vanuit de groep; dat voel je als je een demonstratie geeft. Je voelt je gesteund door elkaar.
Je wordt dus absoluut niet belast met de worstelingen van anderen; je wordt er juist door verrijkt. Je ziet hoe zij nader tot elkaar komen en dat gegeven vertelt je: als zij het kunnen, kunnen wij het ook. Daarom mag elk koppel na een demonstratie ‘oefenen’ met elkaar.
We hebben de groep nodig
Het is bijna niet uit te leggen hoe positief het is om dit proces juist met een groep door te maken. Natuurlijk is het geen garantie dat jullie relatie hersteld wordt, maar een relatieweekend geeft je wel een heldere routekaart: deze weg kunnen jullie bewandelen.
Ik kan er nog veel meer over vertellen, maar misschien is het veel waardevoller als je de meningen leest van eerdere deelnemers.
Mensen willen zich hechten. Moéten zich hechten. Zo zitten we nu eenmaal in elkaar. Hiervoor moet er een gezonde afhankelijkheid zijn van elkaar, net als wederzijdse beïnvloeding. En waar kan dat beter dan tijdens een relatieweekend, waar ook anderen zijn met dezelfde worstelingen?
Hier lees je alles over de relatieweekenden, zoals het programma, veelgestelde vragen, tips ter voorbereiding, locatie en kosten. Meld je aan voor een weekend dat het jullie uitkomt of neem contact op als er toch nog vragen of twijfels zijn.